Ik wil graag mijn verhaal aan jou vertellen om zo te laten zien dat we allemaal uniek zijn in ons pad van vallen en opstaan, maar wel vaak dezelfde angsten hebben en dezelfde verlangens nastreven.
Ik ben opgegroeid in Amsterdam samen met mijn moeder. Ondanks de afwezigheid van mijn vader heb ik mijn jeugd als fijn ervaren. Ik voelde mij wel vaak anders dan de rest. Een knagend gevoel dat ik niet thuis kon brengen. Rond mijn 17de werd ik gescout door een modellenscout en heb ik het aanbod om na de middelbare school te gaan werken als model met heel veel enthousiasme geaccepteerd. Ik zweefde al gauw van land naar land. Als de tijd aanbrak om weer terug te keren naar Nederland, werd ik mij plots erg bewust van de ongrijpbare leegte die ik in mij voelde. Het werd een gek vertrouwd gevoel dat ik zo goed als ik kon, onderdrukte met feestjes en heel erg druk bezig te zijn met mijn droom om te emigreren naar New York. Eenmaal daar gevestigd, duurde het even voordat ik realiseerde hoe mijn bewustzijn was gegroeid. Ik merkte dat ik moe werd van de romantisering van de struggle die daar zo hoog gehouden wordt.
Diep vanbinnen begon ik steeds meer te voelen dat alles wat ik deed er niet écht toe deed. Ik heb altijd veel empathie gehad voor alles wat leeft. Het lijden van de wereld doet mij zeer. Ik wilde graag bijdragen aan een betere wereld, maar ik wist niet waar te beginnen. Ik voelde mij machteloos. Ik kwam in een diep dal met heel veel donkere dagen waarbij ik mij volledig waardeloos voelde. Ik wist niet waar ik voor stond, wie ik was, waar mijn roeping lag. Er was toch meer in het leven voor mij?